• Agile Transformatie

Als je wilt versnellen moet je er ook volle bak voor gaan

Ik rij de planken aan splinters. Voor me pakken de wielen van Teun Mulder de binnenbocht en beukt Theo Bos op de pedalen. Samen pakken we de zilveren medaille op de teamsprint van het WK baanwielrennen in 2005. Het succes van jarenlang investeren in de topsport. ‘Maar is er ook een keerzijde van die medaille?’, vroeg een deelnemer van een van onze trainingen me laatst. Ik kan je verklappen: ja, die is er.

Klinkt alsof ik pessimistisch ben. Verre van. Ik heb tot mijn 32e kunnen doen waar ik het allergelukkigst van werd: keihard fietsen. En dat ook nog in een topsportomgeving. Vanaf jongs af aan leef ik voor de pedalen, heb ik me altijd afgevraagd hoe het nóg sneller kon, hoe ik de voorsprong verder kon vergroten. En dus niet geheel zonder succes. Tot ik in 2016 van het zadel stap en volle bak voor Agile Transformatiecoaching kies.

Van het zadel, aan de bak

‘Ja Tim, nu moet je echt gaan werken’, denk ik op dat moment. Je zou kunnen zeggen dat mijn werkende leven pas op mijn 32e is begonnen. Want in al die jaren dat anderen met opleidingen, loopbanen en functies bezig zijn, zit ik op de fiets. Waar mijn Scrum Academy collega’s jarenlang ervaring opdoen in coaching, organisatieontwikkeling of ondernemerschap, zit ik in het krachthonk. Om eerlijk te zijn: om dan als volwassen man gevoelsmatig weer vanaf nul te moeten beginnen, zorgt voor spanning. Gelukkig ken ik wedstrijdspanning en weet ik juist dan: ‘Nu moet ik aan de bak!’

Coachen is topsport

Om maar even in de fietsterminologie te blijven hangen: het werd tijd om het gat dicht te rijden. Maar welke kant op? Gelukkig komt het antwoord van binnenuit. Want tijdens mijn sportcarrière kreeg ik al steeds meer interesse in coaching en bedacht ik me vaak hoe ik iets als coach zou aanpakken. Waarom draait het in dit team niet en waarom komen we in het andere team wel tot topprestaties? Welke voorwaarden zijn nou echt van belang om een individu te laten accelereren? Vragen waarmee ik me vandaag de dag als Agile Coach nog steeds bezig houd.

Eerste aanzet

Met mijn interesse in coaching en de drang om me opnieuw te ontwikkelen, vind ik mezelf in 2016 in een trainingsruimte van Scrum Academy. Met Agile Transformatie expert Gert-Jan als trainer. Het zaadje is geplant. Gretig neem ik de stof op en ga na de training het gesprek met mijn latere collega aan. Al snel voel ik: dit is hét moment om te versnellen en om de wind in de rug te pakken. Dus volg ik training na training. Om me het jaar erna weer voor de verdiepende trainingen in te schrijven. Ik rond opleidingen af, loop mee met ervaren trainers en coaches in het vak. Verdiep me in hun cases. Lees tig boeken. Haal alle papieren. Zodat ik uiteindelijk zelf als coach aan de slag kan en ieder jaar meer complexe uitdagingen aanga. En dat blijf ik doen.

Aan kop

Oké, om nou te zeggen dat ik vandaag helemaal voorop rijd, is misschien overdreven. Ik wil en kan nog altijd meer leren, blijven versnellen. Maar het voelt in ieder geval alsof ik de achterstand heb ingehaald. En ik ben me nu heel bewust van het feit dat mijn kwaliteiten en inzichten, die ik in de topsport heb opgedaan, veel toevoegen aan bijvoorbeeld de Transformatiecoaching voor bedrijven. die ik verzorg. Ik voel me fit in mijn rol als coach, maar rust zeker niet op mijn lauweren. Ik ga er nog altijd volle bak voor! Dat merken mijn collega’s overigens ook tijdens ons jaarlijkse Scrum Academy-fietsweekend.

Ik ben benieuwd:

Op welke momenten voel jij de energie om echt volle bak met jezelf of je team aan de slag te gaan? Laat het me weten. Misschien kan ik je dan helpen te versnellen, voorsprong te pakken, aan kop te gaan. Dat doe ik als coach namelijk graag. Maar pas op: ik blijf een topsporter die van meters maken houdt, dus weet waar je aan begint.

PS Misschien vind je dit ook interessant? Ik schreef nog een blog over hoe je om kan gaan met tegenwind vanuit de organisatie wanneer jij volle bak wilt gaan.